از تیرماه 1361، که مقدمات راهبرد تعقیب و تنبیه متجاوز و تحمیل اراده به او برای رفع فتنه و پرهیز از اشغال‎گری مجدد در دستور کار فرماندهان و مسئولان نظامی کشور قرار گرفت، اجرای عمليات در شمال بصره از اهميت راهبردی برخوردار بود. به‌طوركلی، هدف عمليات در اين منطقه ازلحاظ راهبرد نظامی و اهداف آتی جنگْ تصرف شهر بصره بود. برای تحقق این منظور، طرح ‏ریزی عملیات‌‌‏های بعدی رزمندگان در جبهه ‏های جنوبی کشور به‌سبب اهمیتی که این منطقه در سرنوشت جنگ داشت و دشمن نیز به این اهمیت واقف بود صورت گرفت. در‌ واقع، ورود به خاک عراق و تصرف شهر بصره به‌عنوان هدف بزرگی که در تحقق راهبرد تعقیب و تنبیه متجاوز نقش اصلی را ایفا کرده و می‏کرد همیشه مورد توجه فرماندهان و طراحان عملیات‌‌ در جنوب قرار داشت. براین‌اساس، مسئولان سياسی و نظامی كشور معتقد بودند كه اجرای عمليات بزرگ و موفق در جبهۀ جنوب، در تحقق تنبيه متجاوز به‌عنوان راهبرد جنگ در بُعد سياسی، بسيار مؤثر خواهد بود. بنابراین، جبهه ‏های جنوبی به‌سبب اهميتشان در سرنوشت جنگ در راهبرد نظامی از دو بُعد مورد توجه مسئولان قرار گرفتند و طراحی و اجرای عمليات

در این مناطق بر مبنای یکی از این دو بُعد صورت مي‏گرفت:

1. به‌عنوان مناطق واسط برای رسيدن به بصره.

2. به‌عنوان مناطق اصلی با هدف تصرف بصره.

💬 مطالعه متن کامل