بسم‏الله ‏الرّحمن ‏الرّحیم

عملیّات مطلع ‏الفجر (کربلای 7)

1- منطقۀ عملیّاتی: استان باختران (کرمانشاه)، جبهه میانی، منطقۀ عمومی گیلان‏غرب.

2- زمان: از یک‏شنبه 20 آذرماه تا ششم دی‏ماه 1360.

3- رمز عملیّات: یا مهدی(عج) ادرکنی.

4- ساختار و سازمان: قرارگاه مشترک امام خمینی ارتش و سپاه پاسداران.

5- اهداف عملیّات: تصرف ارتفاعات شیاکوه، چرمیان و تنگه قاسم آباد.

6- نقشۀ منطقۀ عملیّات:

مقدّمه

گیلان‏غرب از محور‌های هجوم دشمن در اولین روز‌های شروع جنگ بود. واحدهای لشکر 4 پیاده ارتش عراق که از مرز خان‏لیلی عبور کرده و وارد خاک جمهوری اسلامی ایران شده بودند، صبح روز 5 مهر 1359 به قصد تصرف گیلان‏غرب به سوی این شهر حرکت کرده و با گذشتن از چم امام حسن(ع)، به باغ‌های اطراف شهر و ورودی شهر رسیدند. منتهی مردم این شهر که روحیه سلحشوری عشایری دارند، با کمک رزمنده‌ها توانستند با باز کردن جوی‌های آب کشاورزی به سمت محل عبور تانک‌های عراقی، باعث توقف دشمن و مانع از سقوط شهر شوند. در درگیری‌های روز ششم و هفتم مهر هم نیروهای پایگاه هوانیروز کرمانشاه از جمله خلبانان شهید احمد کشوری و علی‏اکبر شیرودی، به کمک آنان شتافته و علیه دشمن وارد عمل شدند. آنان با پناه گرفتن در پشت ارتفاعات برآفتاب، با بالگردهای تک کبری تانک‏ها و نفرات دشمن را در دشت گیلان هدف قرار داده و ضربات سختی بر پیکر ارتش عراق وارد آوردند. اما ارتش عراق که یک ارتش منظمی بود، در یک عقب‏نشینی تاکتیکی، خود را به بلندی‌های مشرف به شهر و دشت گیلان‏غرب در محدوده روستای گورسفید رساند و در این مناطق مستقر شده و دست به پراکنده نمودن مردم بومی منطقه زد. نیروهای بومی منطقه گورسفید در مقابل این اقدام نیروهای ارتش عراق ایستادگی نموده و با آنان درگیر شدند. ارتش بعثی عراق که راهی برای پیشروی خود و تصرف شهر گیلان‏غرب نمی‏دید، از روز هفدهم مهر، ضمن شدت بخشیدن به حملات توپخانه‏ای خود‌ روی شهر گیلان‏غرب، برای اولین بار، در 26 مهر 1359 گیلان‏غرب را هدف موشک میان‌برد زمین‌به‌زمین قرار داد.

پس از عملیات پیروزمند ثامن‌الائمه(ع) و در نتیجه پی‌گیری استراتژی آزادسازی مناطق اشغالی، مقرر شد علاوه بر سلسله عملیات‌های بزرگ موسوم به كربلا، چند عملیات محدود در جبهه‌های میانی و شمالی انجام شود تا علاوه بر مشغول نگه‏داشتن نیروهای دشمن در آن مناطق، از آزادسازی و گسیل آن‏ها به سوی جبهه جنوب، جلوگیری شود. عملیات مطلع‏الفجر، یكی از مهم‌ترین این عملیات‌ها بود. در واقع هدف از اجرای عملیات مطلع‌الفجر، بیرون راندن دشمن، وارد نمودن تلفات و کمک به عملیات جنوب با مشغول نگه‏داشتن یگان‏های او در جبهه میانی، بود.

وضعیّت عمومی منطقۀ عملیّات

منطقه عملیاتی دارای دو محور عمده سرپل‏ذهاب و گیلان‏غرب بود. محور سرپل‏ذهاب علاوه بر ارتفاعات متعدد از جمله "برآفتاب"، دارای تنگه‌های استراتژیك حاجیان، كورك و قاسم‌آباد می‌باشد كه از طریق آن‏ها جاده گیلان‏غرب- قصرشیرین و سایر خطوط مواصلاتی عقبة دشمن، در دید و تیر قرار می‌گرفتند.

در محور گیلان‏غرب كه از وسعت بیشتری نسبت به محور سرپل‏ذهاب برخوردار است، ارتفاعاتی همچون شیاكوه، سرتتان، چرمیان، دیزه‏كُش، بزنیلی و نیز چند قله دیگر وجود دارند.

رشته ارتفاعات شیاکوه و چرمیان به موازات یکدیگر در جنوب‏غرب محور گیلان‏غرب- قصرشیرین واقع شده‌اند و از سمت جنوب‌شرقی به طرف شمال‏غرب، امتداد یافته‌اند. این ارتفاعات توسط دشت شکمیان از یکدیگر جدا شده‌اند. ارتفاعات یاد شده از چند قله بهم پیوسته تشکیل شده‌اند. جنس زمین سنگلاخی و شیب تند دامنه‌های ارتفاعات شیاکوه مانع هرگونه حرکت خودرویی می‌شود. ارتفاعات شیاکوه میدان دید و تیر خوبی بر دشت خان‏لیلی، چُقاحمام و دره شکمیان دارند. ارتفاعات چرمیان هم معبر گیلان‏غرب- قاسم آباد را از سمت غرب تحت نظارت دارد.

استعداد کلّی دشمن در منطقه

استعداد دشمن پیش از انجام عملیات در این منطقه، لشکر 4 پیاده مکانیزه با تیپ‏های سازمانی 2، 5 و 39 و یگان‏های مأمور و تحت امر شامل: یک گردان پیاده کوهستانی، یک گردان تانک و یک گردان از تیپ 32 نیروی مخصوص مأمور بود. در حین عملیات نیز دشمن علاوه بر به‏کارگیری همه توان سپاه دوم علیه رزمندگان اسلام شامل: پنج گروهان کماندویی سپاه و لشکرهای 8 و 2 پیاده، دو گردان دیگر تیپ 32 نیروی مخصوص را نیز از جنوب وارد منطقه نمود و در اجرای پاتک‏ها و بازپس‏گیری مواضع از دست داده، از آنان بهره گرفت.

اهداف عملیّات

1- تصرف و تأمین ارتفاعات شیاکوه، چرمیان و تنگه قاسم‌آباد.

2- درگیر کردن نیروهای متجاوز بعث عراق در مناطق عملیاتی غرب کشور به منظور سهولت در اجرای عملیات رزمندگان اسلام در مناطق عملیاتی جنوب.

3- فراهم آوردن شرایط لازم برای تسهیل اجرای عملیات‏های آفندی نیروهای خودی در منطقه.

4- وارد آوردن خسارات و تلفات به متجاوزان بعث عراق.[1]

سازمان رزم عملیّات

گر چه قرارگاه سُنبله سپاه و قرارگاه ذوالفقار ارتش یگان‏های تحت امر خود در این منطقه را در کنترل داشتند، اما برای کنترل و هدایت عملیات مطلع‏الفجر، یک قرارگاه اصلی مشترک ارتش و سپاه به نام "قرارگاه امام خمینی" و سه قرارگاه فرعی به نام‌های شهید رجایی، شهید باهنر و شهید بهشتی، تشکیل گردید. هدایت و کنترل کامل مشترک عملیات در مرکز فرماندهی مشترک امام خمینی بر عهده برادران سیدرحیم صفوی مسئول طرح و عملیات سپاه و محمد بروجردی فرمانده منطقه هفت سپاه (کرمانشاه) و سرهنگ علی صیادشیرازی فرمانده نیروی زمینی ارتش و سرهنگ اسماعیل سهرابی فرمانده لشکر 81 زرهی، قرار داشت. فرماندهی محور سرپل‏ذهاب نیز بر عهده برادر [شهید] محسن حاجی‌بابا از سپاه و سروان [شهید] محمدجعفر نصراصفهانی از ارتش و فرماندهی محور گیلان‏غرب با برادران حسین الله‏کرم از سپاه و سرهنگ یعقوب علیاری از ارتش، بود. قرارگاه‏های فرعی این دو محور نیز دارای سازمان زیر بودند:

1- محور سرپل‏ذهاب: برادر [شهید] غلام‏علی پیچک[2] از سپاه با همکاری ارتش در تنگه قاسم‏آباد و [شهید] حسین همدانی[3] از سپاه با همکاری ارتش در تنگه کورک، مشترکاً عملیات را فرماندهی می‏کردند.

2- محور گیلان‏غرب: برادران [شهید] حمیدرضا میرزایی[4] و [شهید] داریوش ریزه‏وندی[5] از سپاه و سرهنگ دوم علی ایوبی از ارتش در جناح راست (تنگه حاجیان)، برادران [شهید] داودآبادی و [شهید] صفر خوشروان[6] از سپاه و سروان رحمانی از ارتش در جناح چپ و برادر [شهید] ابراهیم هادی[7] از سپاه و سرگرد تخمه‏چی از ارتش در جناح میانی، مشترکاً فرماندهی سه جبهه مهم این محور را بر عهده داشتند.

استعداد به‏کار گرفته شده در عملیات مطلع‏الفجر به قرار زیر بود:

1- یازده گردان پیاده از سپاه پاسداران (3 گردان در محور سرپل‏ذهاب و 8 گردان [به استعداد 2400 نفر] در محور گیلان‏غرب).

2- سه گردان از تیپ 58 تکاور ذوالفقار از ارتش (گردان چهارم در احتیاط).

3- گردان 211 زرهی تیپ 1 لشکر 81 زرهی کرمانشاه ارتش (2 گردان تیپ در احتیاط).

4- یک گردان از ژاندارمری.

5- دو آتشبار خمپاره‏انداز از سپاه پاسداران گیلان‏غرب.

6- تعداد 4 گردان توپخانه از ارتش.

7- سه تیم از هوانیروز ارتش (4 فروند بالگرد 214 جهت تخلیه مجروحین و شهدا و دو تیم آتش مستقر در محور سرپل‏ذهاب).

8- پشتیبانی هوایی توسط پایگاه سوم شکاری شهید نوژه همدان، بنا به درخواست فرمانده عملیات از طریق افسر رابط هوایی و دسک قرارگاه مقدم در تمام مدت عملیات.

9- مهندسی سپاه پاسداران و مهندسی.

10- مهندسی جنگ جهادسازندگی استان آذربایجان‏شرقی.[8]

طرح‏ریزی عملیّات

در طرح‏ریزی عملیّات، سه معبر اصلی در نظر گرفته شده بود که یک معبر از ارتفاعات سُنبله در جنوب پادگان ابوذر شروع شده و به ارتفاعات برآفتاب می‌رسید و در نهایت پس از قطع جاده گیلان‏غرب به قصرشیرین در منطقه سرتتان و تنگه قاسم‏آباد در محور گیلان‏غرب، تلاقی می‌کرد. در این معبر، مأموریت گروه ضربت تیپ ۵۸ ذوالفقار در این عملیات، انهدام تانک‌های دشمن در قاسم‏آباد و هموار کردن راه عبور تانک‌های خودی و مسدود کردن جاده گیلان‏غرب به قصرشیرین بود. دو معبر دیگر، در منطقه عمومی غرب گیلان‏غرب انتخاب شده بود. یك معبر با استفاده از جاده آسفالت گیلان‏غرب- قصرشیرین و روستای آوزین به سمت غرب تك می‏كرد و با نیروهای معبر شمالی (معبر اول) الحاق می‏كرد. معبر دیگر نیز از ارتفاعات چغالوند و داربلوط شروع و در نهایت به چرمیان و شیاكوه ختم می‏گردید. برای هر یک از این دو معبر اصلی، چند معبر فرعی نیز وجود داشت که هدف‌های مستقلی را تأمین می‌کردند. در طراحی عملیات، محورهای عملیاتی زیر لحاظ گردیده بود:

(1) عملیات در عمق:

با توجه به وضعیت زمین و نحوه استقرار دشمن، روز قبل از عملیات تعداد 2 گردان مرکب از سپاه و تیپ 58 ذوالفقار ارتش از طریق شیارهای دشت شکمیان به پشت دشمن نفوذ کرده، آماده می‏شدند بنا به دستور و در روز عملیات به کمک واحد تانک اعزامی که پس از تسطیح جاده در دشت شکمیان به رودخانه تنگاب به منطقه می‏رسند، ضمن قطع محور چم امام حسن(ع) به چرمیان و خطوط اول دشمن، با نیروهای تصرف کننده تنگه قاسم‏آباد الحاق حاصل نموده و ضمن تأمین منطقه، اقدام به انهدام نیروهای دشمن در دشت گیلان و تنگه قاسم‏آباد نموده و ضمن تأمین منطقه، اقدام به انهدام نیروهای دشمن در دشت گیلان و تنگه قاسم‏آباد نموده و آماده پدافند در مقابل پاتک دشمن می‏شوند.

(2) محور چرمیان (شامل چهار محور فرعی):

یک گردان(+) از نیروهای سپاه و یک گروهان از تیپ 58 ذوالفقار و یک دسته تانک روی ارتفاعات گچی‏ها و چرمیان، یک گردان(+) از نیروهای سپاه و یک گروهان از تیپ 58 ذوالفقار روی دیدگاه سرتتان، کلینه کسرخان، تنگه جیرا و تنگه سیا، یک گردان از نیروهای سپاه و یک گروهان از تیپ 58 ذوالفقار روی روستای صدتومن، دیزه‏کش و کلکه‏طلا و یک گردان سپاه (بدون ارتش) روی ده سرتتان و ابرویی. گردان مستقل سپاهمحور اصلی برای الحاق با تنگه قاسم‏آباد می‏باشد. این یگان‏ها پس از استقرار، اقدام به تأمین دشت و پدافند در مقابل گَمَکُو و در امتداد رودخانه تنگاب می‏نمایند. 2 گردان از تیپ 1 لشکر 81 زرهی نیز احتیاط این محور خواهند بود.

(3) محور دشت گیلان (شامل چهار محور فرعی):

یک گردان(+) از نیروهای سپاه و یک گروهان از تیپ 58 ذوالفقار روی ابرویی موش‏کنان، تپه مراد، صدفی و قله 920، گردان 258 تانک روی دشت گیلان‏غرب تا مرجان، یک گردان از نیروهای سپاه و یک گروهان از تیپ 58 ذوالفقار روی گور سفید و گمار و دو گروهان مرکب از تیپ 58 ذوالفقار و سپاه پاسداران، اقدام به شکار تانک در دشت می‏نمایند.

(4) محور شیاکوه (بان‏سیران تا کَلِکه‏ طلا):

(الف) یک گردان از نیروهای سپاه روی ارتفاعات شیاکوه عمل نموده، پس از تصرف، اقدام به پدافند در لبه تیغه‏ای نموده و تأمین دشت چقاحمام تا مسیر رودخانه تنگاپشت را تأمین می‏نماید.

(ب) یک گردان از نیروهای سپاه در محور تلوار و چَلَکسان تک نموده و پس از استقرار، تأمین شیاسرخ و قسمتی از ارتفاعات گَمَکُو و رودخانه تنگاب را برقرار و اقدام به پدافند می‏نماید.

(5) محور برآفتاب (تنگه قاسم‏آباد):

یک گردان از تیپ 58 تکاور ذوالفقار ارتش و دو گردان از سپاه پاسداران تک نموده ارتفاعات پیش تنگه کورک و پشت تنگه کورک را تصرف نموده، سپس واحد تانک گردان 211 تانک، تنگه قاسم‏آباد را پس از الحاق، تأمین می‏نماید.[9]

شرح عملیّات

عملیات مطلع‏الفجر، در ساعت 03:00 بامداد روز جمعه 20 آذرماه سال 1360 با رمز مقدس"یا مهدی(عج) ادرکنی"، تحت فرماندهی قرارگاه مشترک امام خمینی ارتش و سپاه پاسداران، در منطقه عمومی گیلان‏غرب و سرپل‏ذهاب، آغاز گردید.[10]

نیروهای رزمی متشکل از 11 گردان از سپاه پاسداران و 5 گردان از ارتش، باید از دو محور وارد عمل می‌شدند.[11] محور یکم تنگه حاجیان، دشت گیلان‏غرب، ارتفاعات چرمیان، شیاکوه، چغالوند و رسیدن به ارتفاع سرتتان و سپس الحاق با نیروهای محور سرپل‏ذهاب عمل‏کننده در تنگه قاسم‏آباد، را مد نظر داشت و محور دوم (سرپل‏ذهاب) باید به تسخیر دو تنگه کورک و قاسم‏آباد پرداخته و پس از فتح این دو تنگه، ضمن الحاق با نیروهای محور گیلان‏غرب، زنجیره تصرف اهداف را کامل می‏نمود.

با توجه به گستردگی منطقه عملیات، هماهنگی لازم برای آغاز عملیات به صورت یکنواخت در همه محورها انجام نشد و نیرو‌ها در بعضی مناطق زودتر به هدف رسیدند و بعضی محور‌ها به خاطر موانع و مشکلات مسیر، با تأخیر به اهداف‌شان رسیدند. منطقه فوق‌العاده گسترده بود و این گستردگی کار را برای هماهنگی همه نیرو‌ها سخت کرده بود. لذا با توجه به صخره‌ای و تیغه‏ای بودن ارتفاعات برآفتاب و تسلط و مقاومت سخت دشمن از یک سو و شهادت غلامعلی پیچک فرمانده محور از سوی دیگر، باعث می‏شود نیروهای محور سرپل‏ذهاب موفق به تصرف و تسلط بر تنگه‏ها و در نهایت الحاق با نیروهای محور گیلان‏غرب نگردند. از طرفی نیروهایی که بنا بود یک شب زودتر با نفوذ به مواضع دشمن در زیر ارتفاع سرتتان مخفی شده و همزمان با سایر محورها در شب عملیات با دور زدن دشمن و تصرف و سقوط سرتتان و مواضع توپخانه دشمن، الحاق خود را با نیروهای محور سرپل‏ذهاب در تنگه قاسم‏آباد برقرار نمایند، به تدبیر فرماندهان رده بالا و به دلیل امکان و احتمال لو رفتن کل عملیات و محاصره و به اسارت درآمدن آنان، عملیات نفوذ در آخرین روزهای منتهی به عملیات، لغو شده و نیروها بالاجبار از ابتدای شروع تاریکی هوا در شب عملیات، راهی منطقه شده و پس از پیمودن مسافتی بیش از 20 کیلومتر، توان لازم برای درگیر شدن با دشمن و شکستن خطوط را از دست داده و در نتیجه موفق به تصرف ارتفاع سرتتان و به تبع آن تصرف مواضع توپخانه و الحاق با محور سرپل‏ذهاب نمی‏گردند.

همچنین، احداث نشدن جاده پیش‏بینی شده در طرح از سوی نیروهای مهندسی، به دلیل مانع شدن مسئول یکی از محورهای فرعی که استدلال نموده بود که وجود جاده باعث استفاده دشمن از آن شده و حرکت دستگاه‏های مهندسی باعث توجه دشمن و وارد نمودن تلفات به نیروهای خودی می‏گردد، مشکل بعدی بود. از طرفی، احداث نشدن جاده، بهانه‏ای برای نرفتن واحد تانک به جلو و حمایت و پشتیبانی نشدن نیروهای پیاده را در پی داشت.

لذا در نتیجه به هم پیوستن و در کنار هم قرار گرفتن عواملی همچون: ناموفق بودن محور سرپل‏ذهاب، از دست رفتن توان نیروهای تک‏ور در عمق و ناموفق بودن آنان، کشیده نشدن جاده و منتقل نشدن تانک به جلو در دو محور چرمیان و قاسم‏آباد، چشم‏انداز موفقیت عملیات در تصرف کامل اهداف را با ابهام و مشکل اساسی روبه‏رو نمود. در پی آن و استفاده دشمن از فرصت به دست آمده، اجرای آتش روی تمامی محورهای خودی شدت یافت و در نتیجه موفقیت‏های به دست آمده در محورهایی همچون قله 920، تپه‏مراد، صدفی، دیزه‌كش و ...، از دست رفت. لذا ابتدا نیروهای خودی مستقر در دیزه‌كش (محور چرمیان) و چند محور فرعی دیگر گیلان‏غرب نیز به دلیل نبودن جاده و پشتیبانی نشدن و همچنین خطر به دام دشمن افتادن و در حالی که چند تن از فرماندهان محورها نیز به شهادت رسیده و زنجیره هدایت نیروها تا حدودی گسسته شده بود، مواضع خود را ترک و از روی ناچاری عقب‌نشینی كردند. این عقب‌نشینی‌ها كه بدون اطلاع و هماهنگی فرماندهی عملیات انجام شده بود، موقعیت محور "سرتتان" را از جناحین به خطر انداخت و در نتیجه نیروهای مستقر در این محور نیز با وجود مقاومت زیاد، مجبور به عقب‌نشینی شدند.

در این شرایط تمامی تلاش مسئولین و فرماندهان محور گیلان‏غرب معطوف به حفظ حداقلی مواضع متصرفی در جناح راست گردید که با سازمان دادن نیروها و تشکیل خط دفاعی، بخشی از ارتفاعات گچی واقع در ادامه ارتفاع چغالوند، در دست نیروهای خودی باقی ماند. البته نیروهای خودی در جناح چپ در محور گیلان‏غرب موفق به تصرف ارتفاع شیاکوه و بخشی از ارتفاعات واقع در ادامه این ارتفاع گردیده و در حفظ آن به شدت تلاش نمودند. دشمن با درک وضعیت نیروهای خودی و شناختی که از منطقه داشت، ابتدا مواضع نیروهای خودی را از دشت گیلان با اجرای آتش مستقیم تانک از پهلو، مورد هدف قرار داد.

با آسوده شدن خیال دشمن از محور برآفتاب و محورهای جناح راست و میانی گیلان‏غرب، با یک سازماندهی منظم و یک حرکت آشکار، ابتدا اقدام به کشیدن جاده از سمت مواضع توپخانه به سرتتان و سپس کشیدن جاده برای تصرف شیاکوه نمود. ضمن این که، دشمن تانک‏هایش را از روی دیدگاه سرتتان به دشت شکمیان آورد و از منطقه کلکه‏طلا، مرتب شیاکوه را زیر آتش مستقیم و سنگین خود قرار داد. سپس از روز پنجم عملیات، طی روزهای متوالی با اجرای پاتک‏های سنگین، فشار حداکثری خود را متوجه محور شیاکوه نمود تا بتواند با عقب راندن نیروهای خودی شامل نیروهای ارتش و سپاه، این مواضع را نیز بازستاند. لکن نیروهای خودی با وجود نداشتن جاده به طرف شیاکوه و شرایط سختی که بر جبهه خودی از نظر سرما، پشتیبانی و نیروی انسانی حاکم بود، با چنگ و دندان از این ارتفاع حراست کرده و در مقابل فشار سهمگین دشمن مقاومت جانانه‏ای از خود نشان دادند. دشمن که با استفاده از توان حداکثری سپاه دوم با اجرای حداقل 15 پاتک سنگین و بمباران‏های هوایی، نتوانست بر نیروهای خودی فایق آمده و شیاکوه را تصرف نماید، با انتقال تیپ 32 نیروی مخصوص از جبهه‏های جنوب به منطقه و اجرای پاتک سنگینی که این تیپ در نوک حمله آن قرار داشت و با آتش پرحجم و متمرکز توپخانه، هواپیما و بالگردی پشتیبانی می‏شدند، در نیمه آذرماه ارتفاع شیاکوه را به محاصره درآورده و نیروهای خودی را در شرایط حاد و سختی قرار دادند. در جریان این درگیری‏ها، ضمن وارد آمدن تلفات به نیروهای دشمن، تعدادی از نیروهای خودی نیز شهید و مجروح و تعدادی به اسارت دشمن درآمدند و در نتیجه تصمیم به تخلیه ارتفاع گرفته شد و نیروها به خطوط قبلی بازگشتند. لذا تنها نتیجه عملیات مطلع‏الفجر، منحصر به بخش کوچکی از تصرفات در محور گیلان‏غرب شامل قللی از ارتفاعات گچی‏ها، گردید.[12]

نتایج عملیّات

1- آزادسازی  بیش از 30 کیلومتر مربع از خاک میهن اسلامی در منطقه گیلان‏غرب.

2- بازگشت 30 روستا به آغوش کشور.

3- کشته و زخمی شدن بیش از 1،700 نفر از نیروهای دشمن.

4- اسارت 140 نفر از نیروهای دشمن.

5- خسارت سنگین به 6 تیپ و چندین گردان تانک و کماندویی.

6- به غنیمت درآمدن بخشی از تجهیزات و ادوات دشمن.

دست‏آوردهای عملیات

عملیات مطلع‏الفجر، دو دستاورد مهم داشت که عبارت بودند از:

1- وارد نمودن آسیب جدی به سازمان و تجهیزات یگان‏های سپاه دوم ارتش عراق و انهدام نیرو و تجهیزات آن‏ها.

2- پشتیبانی از عملیات طریق‏القدس در جنوب و کمک به تثبیت آن.

پایان