در تاریخ 14 آبان ماه 1359 تدبیر فرمانده کل قوا و رهبر کبیر انقلاب اسلامی، خطاب به مسئولان جبهه و جنگ اینگونه ابلاغ شد: «حصر آبادان باید شکسته شود». با ابلاغ این دستور، تمرکز و تلاش متصدیان جنگ مشخص شد. بنابراین، ستاد مشترک طی دستوری به نزاجا مقرر کرد قرارگاه لشکر 77 پیاده را طوری به منطقه اعزام کند که بتواند در تاریخ 20 اسفندماه 1359 با تعویض ستاد عملیاتی اروند، مسئولیت منطقه را به عهده بگیرد ( امریه سماجا به نزاجا 233 - 6- 201 / 28 - 10 / 12 / 59 تاریخ ابلاغ به لشکر 77 خراسان 10 / 12 / 59 ) و به همین دلیل لشکر 77 مسئولیت را عهده دار شد. رسانه های خارجی سقوط شهر آبادان را روزشماری میکردند محاصره آبادان از شرق کارون و استمرار تهدید اشغال آن ازسوی نیروهای دشمن از جنبه های مختلف سیاسی و نظامی برای کشور ما بسیار خطرناک بود و حساسیت و اهمیت فوق العاده این مسئله سبب شد که نگرانی شدیدی در مقامات تصمیم گیری سیاسی و نظامی به وجود آید. اهمیت راهبردی آبادان برای عراق، جدای از توجیهات ژئوپلیتیکی و ژئواکونومیکی، زمینه ای از دلایل ایدئولوژیکی و قومیتی نیز داشت به طوریکه عراق پیش از آغاز جنگ، آبادان را عبادان نامیده بود؛ این مسئله نشان از اهمیت راهبردی آبادان برای عراقی ها داشت. عراق، که با هدف بلند پروازانه سقوط انقلاب اسلامی در 48 ساعت، نبرد نابرابری را آغاز کرده بود، بعد از توقف و به گل نشستن ماشین جنگی اش در خاک ایران، به حداقل خواسته اش از جنگ نیز راضی بود. این حداقل خواسته عراق از جنگ تحمیلی، تصرف آبادان بود. صدام حسین امیدوار بود از این رهرو بتواند قرارداد 1975 الجزایر را ملغی اعلام کند و اروندرود را به ضمیمة خاک عراق درآورد. تحقق این امر پیش از هر چیز مستلزم اشغال و تصرف آبادان بود. از این رو، میتوان گفت که اهمیت آبادان در اندیشه تهاجمی عراق ی ها بیشتر از خرمشهر بود. پس از گذشت روزهای آغازین جنگ، حدود 13 کیلومتر از کنار رود کارون و همین مقدار از کارون تا جنوب جاده ماهشهر-آبادان در اشغال نیروهای عراقی بود. به گونه ای که دو جاده مهم اهواز-آبادان و ماهشهر-آبادان نیز در تصرف نیروهای متجاوز عراقی قرار گرفته بود. استقرار پدافند و استحکامات زیاد به همراه حضور سه تیپ از لشکرهای 3 زرهی و 11 پیاده، چهار گردان پیاده، سه گردان نیروی مخصوص و پنج گردان توپخانه نشان از اهمیت راهبردی این منطقه برای عراق داشت. این مسئله سبب شد تا جلوگیری از سقوط آبادان اهمیت و ارزش خاصی پیدا کند. صدور فرمان معروف» حصر آبادان باید شکسته شود «ازسوی رهبر انقلاب اسلامی در دهة اول آبان 1359 علاوه بر یک مأموریت نظامی، به صورت یک فریضه دینی نیز مطرح بود و تلاشهای زیادی در این راه به کار گرفته شد. حداقل نتیجه این تلاشها این بود که نیروهای متجاوز نتوانستند جزیره آبادان را اشغال یا محاصره کامل کنند و تلاش متجاوز برای عبور از رودخانه بهمنشیر و ورود به جزیره و شهر آبادان بدون نتیجه ماند.